از عارفی پرسیدند : روی نگین انگشترم چه حک کنم که وقتی شاد شدم به آن بنگرم و وقتی غمگین شدم به آن نظر کنم ؟
گفت : حک کن “می گذرد”

خواب خوب است ، بیداری روح است ، آن زمان روح میرود جایی که دوست دارد
نمیدانم چرا هرشب پیش توست نمیدانم !
شاید روحم متعلق به توست
خوش به حال روحم که هرشب پیش توست

خیلی دور هم که بروی نقطه نمیشوی
سه نقطه میشوی در شعرهایم !‏

خودنویس محبتم را از سیاهی شب پر میکنم و بر سپیدی صبح می نویسم “دوستت دارم”

یکی ازم پرسید بن بست زندگی کجاست ؟
گفتم زندگی بن بست نداره ولی تا دلت بخواد ورود ممنوع داره

عشق تو به تار و پود جانم بسته است
بی روی تو درهای جهانم بسته است
از دست تو خواهم برآرم فریاد
در پیش نگاه تو زبانم بسته است

به سلامتی مادری که خمیده ترین ایستاده ی دنیاست

تمام دردها فراموشم میشوند وقتی چشمهایش در مقابل خیالم قد علم میکنند

هر موقع اومدیم برای یکی ارزش قائل شیم
قبلا توسط یه نفر دیگه قیمت گذاری شده بود

آمدن را از باد و باران بیاموز
رفتن را از دل من !

مدتهاست در آینه نگاه کردن به تو را تمرین می کنم برای روز مبادا
شاید …
روزی با تو چشم در چشم شدم

آنهایی که به جای فریاد زدن سکوت می کنند ، یک روز به جای اینکه صبر کنند در را باز می کنند و می روند

اگر زمانی متوجه شدی کسی به تو نیاز دارد ، “نازت” را با “نیازش” معامله نکن

جزایی بالاتر از این نیست …
به کسی دل ببندی که قسمت تو نیست

سکوت هرگز اشتباه نمی کند و هرچه طولانی تر باشد بهتر قضاوت می کند

این شیوه ی آدم هاست که وقتی میخواهند چیزی را نابود کنند ، از آن هیولایی در ذهن دیگران و یا خود ترسیم میکنند

به سلامتی عشقایی که تاریخ انقضا ندارن !

به ریل های قطار نگاه کن ، همیشه دستهایشان در دست همدیگر قفل است ، گرچه گاهی زیر خرمنی از سنگ باشند …
عاشقانه بودن ها را باید ستود !

پاییز سرد
درختان دلم را گرم کردند
“زرد” ، “قرمز” ، “نارنجی”
زمستان در راه است
تو میتوانی دلم را گرم کنی ؟
درختان فقط پاییز را دوام آوردند

از دلهره ی تو دل بریدن حیف است
حتی نفسی بی تو کشیدن حیف است
زیبای من آنگونه که تو می خندی
یک سینه برایت ندریدن حیف است
با هر تپشی دلم به من می گوید
بی عشق تو یکبار تپیدن حیف است
بی چیزم و عاشقم ولی ناز تو را
با دادن جانم نخریدن حیف است
من خسته نمی شوم ، هر چند به تو
سخت است رسیدن ، نرسیدن حیف است

شب مانده و پروانه من منتظر است
تا صبح غزل خانه من منتظر است
هر وقت دلت هوای باریدن داشت
برگرد بیا شانه من منتظر است

ارزش قلب به عشق ، ارزش سخن به صداقت ، ارزش چشم به پاکی ، ارزش دوست به وفاست ، ولی ارزش تو به اندازه تمام دنیاست

تو که نباشی
خورشید دلش می گیرد
و آسمان رنگ می بازد
و سر آخر گل ها می میرند
کمی بیشتر بمان و نظم هستی را به هم نریز

وقتی میگویم دوستت دارم بگو چشم !
مطمئن باش چشمت بی بلا میماند

بی سبب نیست که در مزرعه ات می مانم
دختر ساده ای از جنس حنا می خواهم

زخم هایم التیام و دردهایم ساکت می شوند
وقتی پای “دستانت” در میان باشد

زندگیت را با لبخندهایت نگاه کن نه با اشکهایت
 ، سالهای عمرت را با
 دوستانت بشمار نه با تعداد شمعهای روی کیک تولدت …

دو چیز را سعی کن هیچ وقت نشکنی
دل زن …
غرور مرد …

عشق تنها گلی ست که بدون نیاز به هیچ فصلی شکوفا میشه !

تمامِ خانه با در قهرند !
دری که گذاشت ، بروی

نه هم جنسیم نه هم درد ولی خوب حرف دل مرا میفهمد ، دیوار اتاقم !

عشق کور نیست …
عشق یک چشم اضافی است ، که ارزشمندترین ها را به ما نشان می دهد

دنیا ، به شایستگی هایت پاسخ می دهد نه به آرزوهایت !
پس ، شایسته ی آرزوهایت باش

گاهی مجبوری با یه لیوان آب بغضت رو فرو ببری و …
بگی خدا بزرگه

به احساسات خود بیاموز نفس نکشد ، هوای دلها آلوده شده !

تمام شهر از بس عاشقی کردند قهارند ، اما من هنوز ناشیانه “دوستت دارم”

انسان خوبی باش ولی وقتت رو برای اثباتش به دیگران “تلف نکن”

گفت میگیرمت !
گرفت !
اما نه مرا !
احساسم را به بازی …

اگر دلت گرفت سکوت کن ، این روزها هیچکس معنی دلتنگی را نمی فهمد !

آن کس که می بایست با من همسفر باشد
باید کمی هم از خودم دیوانه تر باشد

سریال قدیمی نبودنت اکران واپسین خاطراتم است که این روزها اینچنین بی وقفه در آغوش خیالم تکرار میشوی

آخرین فردی که درست قبل از خواب در موردش فکر میکنید ، کسی است که “قلب” شما به او تعلق دارد

انتخاب با توست …
میتوانی بگویی : صبح به خیر خدا جان
یا بگویی : خدا به خیر کنه ، صبح شده

بعضی درد دل ها گوش نمی خواهد ، گوشه ی آغوش می خواهد

خوشبخت ! میتوانست من و تو باشیم اگر میماندی

دوری “دورت نمیکند” وقتی در امن ترین جای اندیشه ام نشسته ای

نعمتهای آسمان همیشه برف و باران نیست ، گاهی خداوند دوستانی نازل میکند از جنس آسمان و به زلالی باران

بی خیالم هم شوی بی خیالت نمیشوم ، میتوانم جای خالیت را با خیالت پر کنم !

هنگامی که مصمم به عمل شدید ، باید درهای تردید را کاملا مسدود سازید

همه چیز آماده رفتن است جز دلم ، آن را که پس بدهی می بینی که سالهاست که رفته ام

ما فقط یه کیس مناسب داریم اونم رو میز کامپیوتره

اس ام اس مثله فاتحه میمونه !
واسه هرکی میفرستیش روحش شاد میشه

فال حافظ زدنت از پی دلتنگی کیست ؟
من که هر لحظه با تو و دلتنگ توام

دستمال که هیچ ، کل زندگی ام زیر درخت آلبالو گم شده است !

و عشق صدای فاصله هاست
صدای فاصله هایی که غرق ابهامند
همیشه عاشق تنهاست
و دست عاشق
در دست ترد ثانیه هاست

میگن دلتنگ نباش !
هه !
انگار به برف بگی سرد نباش

دموکراسی بین من و تو این است که همیشه در همه چیز حق با چشم های توست !

“تا ابد” جاییست که …
دوستت دارم های امروزی به آنجا زیاد سر میزنند !

روز های عجیبی است ، دل چیزی می خواد و عقل چیز دیگر
کاش عقل و دل را آشتی بود یا این روزها را پایانی نزدیک

من ترسم از گرگ ها نیست ، میدانم کارشان دریدن است ، اما با ماهیت روباه ها چه کنم وقتی مدام لباس عوض می کنند ؟ !

تا چن وقت دیگه پشت کامیونا مینویسن : رفیق بی کلیپس ، مادر !

فرقی نمیکند کجا باشد …
وقتی دلت آغوشش را بخواهد !

هیچ کس نمی تواند به عقب برگردد و از نو شروع کند ، اما همه می توانند از همین حالا شروع کنند و پایان تازه ای بسازند

اگه یه روز بغض گلوت رو فشرد ، بهت قول نمیدم که می خندومت ولی میتونم باهات گریه کنم !

توی کوچه خیالی دست تو تو دستمه
این روزا همین خیالا همه نیست و هستمه

ما منتظر صبح شب یلداییم
دستی به دعا تا فرج فرداییم

آنچه ویرانمان میکند روزگار نیست ، حوصله های کوچک و آرزوهای بزرگ است !

دلم هوایت را میکند و من باز هم “شرمنده اش” میشوم

چقدر تلخه خواستنی که توانستنی نیست

دلم برایت تنگ شده است قد یکی از سه نقطه های آخر نوشته هایم …

گاهی خوب است آدم بداند وقتش رسیده “دست بکشد” و “رها کند” و قبول کند که جنگیدن بس است

سبزترین خاطرات از آن کسانیست که در ذهنمان عاشقانه دوستشان داریم

زمستون بهانه است ، برف از آسمون سیر میشه
پائیز بهانه است ، برگ از درخت خسته میشه
اس ام اس بهانه است ، دلم برات تنگ میشه

تو سیب سرخ کدامین بهشت گمشده ای که باز با تو میشکند توبه ی آدم

می شود صدایت را همیشه در خواب من جا بگذاری ؟

به سلامتی اون کسی که خودم انقدر بردمش بالا که حتی دست خودم بهش نمیرسه

کاش به خودمان قول بدهیم
وقتی عاشق شویم که “آماده ایم”
نه وقتی که “تنهائیم”

شبیه ماه هستی
نه میشود در آغوشت گرفت
و نه آنسوی تو را دید
تنها میشود در تو گم شد
که شدم

حالم خوب نیست …
چه خوب است ، تو این را نمی دانی و خوشحالی

تمام طعم لذت با تو معنی میشود ، وقتی تعبیر عسل ترین رویا آغوش تو باشد

کسی تو شاهزاده بودنه تو شک نداشت ، قصه از اونجا خراب شد که من سیندرلا نبودم

با عشق ، زمان فراموش می شود و با زمان هم عشق

موفقیت بدست آوردن چیزی است که دوست داری اما خوشبختی دوست داشتن چیزی است که به دست آورده ای

به سلامتی اون کسی که خودم انقدر بردمش بالا که حتی دست خودم بهش نمیرسه

کسی رو تهدید به نبودت نکن !
این روزا واسه جای خالیت چند نفر رو توی لیست انتظار نشوندن

رسم امانت داری دنیا عوض شده ، سالم دل میدهی ولی شکسته تحویل میگیری

به کسی که با توست حسادت نمی کنم ، من آنقدر با توام که نمی توانی با کس دیگری باشی

حتی روز مرگم هم با هم تفاهم نداریم
من “سفید” میپوشم و تو “سیاه”

نگران نباش ، تنها نیستم
خیالت همیشه با من است

دستهایم را محکمتر فشار بده نازنینم ، اینجا خیلی ها سر جدایی تو و من شرط بسته اند

نپرس از نبودنم این روزها ، خودم هم به طرزی عجیب مزاحم خودم هستم !

خواستن تو برای من ، خواستن همان سیبی بود که آدمی را آواره ی زمین کرد

تلخی قصه آنجاست …
وقتی دلم “سوخت” ، دلش “خنک” شد

دو پرنده از هم می گذرند بی آنکه بدانند روزی جوجه های یک لانه بوده اند

با من چه کردی ؟ هرکه مرا دید تو را نفرین کرد …

گاهی صعودی گاهی نزولی ، گاهی هم از روی عادت ، اما هرچه هست همیشه هست …
“دوست داشتنم برای تو

هرچه میسوزم تو میگویى کم است
قصه ام ورد تمام عالم است
پس چرا آزردنم را دوست دارى
حسرت و غم خوردنم را دوست دارى ؟