روزی تو خواهی آمد
از کوچه های باران
تا از دلم بشویی
غمهای روزگاران

زان لب اگر کامم دهی
یا آنکه دشنامم دهی
با این خوشم با آن خوشم
با هرچه خوش داری خوشم !

می گویی خیاطی نمی دانی
اما نگاهت را که به من می دوزی
به زمین وصله می شوم …

تنهایی را سربازی فهمید که مرخصی داشت اما جایی برای رفتن نداشت

هنوز هم ماه زیبای من تویی ، ای همه ی من !
من ز تو جان می گیرم
گر نباری به تن تب زده ام
می میرم

تحمل میکنم بی تو بودن را به هر سختی
به شرطی که بدانم شاد و خوشبختی

دیشب که سکوت خانه دق مرگم کرد
وابستگی ام را به تو باور کردم

شهامت میخواهد ، دوست داشتن کسی که هیچ وقت ، هیچ زمان سهم تو نخواهد شد !

دیشب اینترنتم قطع شد
رفتم یه ذره با خانواده نشستم ، باهاشون آشنا شدم
به نظر آدمای خوبی میان !

نشنیدن صدایت بهانه است …
فریاد نزن ، نزدیکتر بیا

شعر که می خوانم …
چشمانت را نبند !
تو که می دانی …
حافظه خوبی ندارم !

هیچ وقت زنها را دست کم نگیرید
تنها موجوداتی هستند که بچه را تبدیل به مرد و مرد را تبدیل به بچه می کنند !

همه رفتند از این خانه ولی غصه نرفت
این یار قدیمی چه وفایی دارد

کاش به قیمت لبریز کردن دیگران از غصه ، خودمان را خالى نکنیم

مگر تو باران را دوست نداشتی ؟
برگرد و ببین آسمان چشمانم را برایت بارانی کردم

چقدر کش می آیند روزها …
وقتی دلتنگش میشوی

اصلا به روی خودم هم نمی آورم که نیستی
هر روز صبح شماره ات را می گیرم

یعنی اینقدر که دخترها دنبال شوهر میگردن اون سنجابه تو عصر یخبندان دنبال فندوق نمیگرده

مرا آموختی آواره باشم
به درگاه جنون بیچاره باشم
تو خورشیدی مدار عشق با توست
مرا بگذار تا سیاره باشم

دوست داشتن کسی که شما رو دوست نداره مثل بغل کردن کاکتوس میمونه
هرچی محکم تر بغل کنی بیشتر آسیب میبینی

گفتم خدایا سوالی دارم
گفت : بپرس
پرسیدم چرا وقتی شادم همه با من میخندند ولی وقتی ناراحتم کسی با من نمیگرید ؟ !
جواب داد : شادی را برای جمع کردن دوست آفریده ام ولی غم را برای انتخاب بهترین دوست

وقت و بی وقت سرش نمی شود
“خاطرات تو”

نترس ، راه عاشقی توش شکست و باختن زیاده ، قدم بردار ، وقتی به عشقت برسی این راه زیبا ترین راهی میشه که توش قدم برداشتی

یه وقتایی یه کسایی رو تو زندگیمون راه میدیم که ننه باباشون تو خونه به زور راهشون میدادن …

نفهم ترین موجود دنیا دل است ، آن هنگام که با هیچ زبانى رام نمیشود

نیستی
و
من
پرم از لحظاتی که مملو از توست …

همه گفتند :
بخشش از بزرگان است
من بخشیدم و هیچکس نگفت چقدر بزرگ شدى
همه گفتند :
بلد نبودى حقت را بگیرى

بعضیام دلتو که میدی بهشون پس میارن ، اما انقد له شده دیگه خودتم نمیدونی باهاش چیکار کنی !

جانم که تو باشی …
جان به لب شدن چه لذتی دارد

باید یکی توی زندگیت داشته باشی که فاصله ی “دلم تنگ شده” و “دارم میام دنبالت” بیشتر از چند ساعت نباشه …

زندگی می کنم و برایش دلیل هم دارم :
دوست داشتن تو

برای دلم گاهی پدر میشوم …
خشمگین میگویم : بس کن تو دیگر بزرگ شده ای !

عاشقانه هایی که برایت مینویسم مثل آن قهوه هایی هستند که خورده نمیشوند ، سرد میشوند و باید دورشان ریخت
فنجانت را بده تا دوباره پر کنم

یه آدمایی هم هستن اسمشون دوسته …
خودشون دشمن !

از وقتی رفته ای دست هایم خواب رفته اند
و هر شب خواب دست های تو را می بینند

امشب خودم را به باد داده ام !
لحظه ای پنجره را باز کن

به سلامتی پسری که گفت :
اگه بمونی میشی مادر دخترم
اگه بری میشی اسم دخترم

راه میروم و شهر زیر پایم تمام میشود ولی تو …
هیچ کجا نیستی !

ما به جمله ی همیشه حق با “مشتری” است اعتراض داریم !
امضا : جمعی از سیارات منظومه شمسی

مهر ، آبان ، آذر
نه هرگز !
به پای سردی نگاه تو نمی رسند

وقت کردی برایم پیامکی بفرست
و فکر کن به پرنده ای که روزی میخواست آغوشت آشیانه اش باشد

به سراغ من اگر می آیی ، نرم و سهراب وار بیا
مبادا پر کشد کبوتر تنهایی من !

سالهاست که معنای این را نفهمیده ام “رفت و آمد” یا “آمد و رفت” ؟
آدمها می روند که برگردند ، یا می آیند که بروند ؟

حس قشنگی ست …
بودن انسان هایی که به یک چشم بر هم زدن دلت را پر از حس زیبای به پرواز در آمدن ، میکنند

در تو صیادى ست با آب و دانه و هزار چاقوى تیز
و در من حماقتى گنجشک وار که آسوده مى کشاندم بر بام تو !

وقتی نباشی
فرقی نمی کند که شنبه است یا سه شنبه …
تمام روزها جمعه است
و زندگی تعطیل !

آسمان زیباست ، ولی نباید بیش از حد سر به هوا بود

میگذارم و میروم ، نه اینکه دوستت نداشته باشم ، چون از نخودی بودن متنفرم

تبعید یعنی سردی و غربتی مملو دور از دست های گرم تو

چشم به راه که باشی
انتظار تو را می خورد
خوره تو می شود
به هر تلنگری می شکنی
و در ثانیه ها تکرار می شوی
ولو اینکه بدانی معجزه نمی شود

ویاهای کوچک را آرزو نکن ، برای تکان دادن قلبت به اندازه کافی قدرت ندارند

چنان عشقت به جانم آتش افروخت
که تا صبح قیامت بایدم سوخت

خیالت معجزه ای است !
هر روز غرقش می شوم و نمی میرم

گاهی لجم میگیرد از عاشقانه ها !
اصلا سرودن نمی خواهد ، یکی هست …
که ماندن بلد نیست دیگر

کاش زندگی هم دکمه پاور داشت !

به سلامتى حرفاى دلم که فقط به تو گفتم

چقدر دلم می گیرد وقتی دفتر لب های تو بسته است
و برای سرودنم عاطفه ات را ورق نمی زنی
ساز قلمت را بردار !
نت به نت
آشفته شدنم را بنواز

یک نگاه ساده ، بیش از این هوایی نیستم
در خودم غرقم به فکر آشنایی نیستم
گرچه عمری آرزو کردم رها باشم ، ولی
چون رهایی ربط دارد با جدایی ، نیستم !

گل میخک ، گل لاله ، گل یاس
بیا زودتر دلم پر شد از احساس

اوج تنهایی رو زمانی فهمیدم که دیدم مترسک به کلاغ گفت : هر چقدر دوست داری نوک بزن اما تنهام نذار !

هر انسانی یک بار ، برای رسیدن به یک نفر ، دیر می کند …
و پس از آن ، برای رسیدن به کسان دیگر ، عجله ای نمی کند !

بعضی ها طواف نمی کنند …
خدا را دور می زنند !

وضعیتی شده که هرکی نیکی میکنه پای لرزش هم میشینه !

بدترین نوع اسارت آزاد بودن
در نقطه چین های پُری ست که در آن ، جای تو خالی ست !

گرگ همان گرگ است ، شغال همان شغال و بین این همه حقیقت تنها آدم است که آدم نیست !

رودها آواز خود را از دست خواهند داد اگر سنگ ها را از مسیرشان برداریم

سکوت کن …
این دنیا اگر حرفی داشت ، خدایش ساکت نبود !

فکرت را حتی در میان خنده هایم نمیتوانم پنهان کنم ، 
هرچقدر که میخندم باز هم غم نبودن تو خودنمایی میکند

میدانی رفیق ؟
درد دل نمیکنم !
زخمی که از عصب بگذرد ، دیگر درد ندارد !

یاد تو مثل شومینه ست …
تو این روزا که هوا داره سرد میشه

باران رحمت خدا همیشه می بارد ، تقصیر ماست که کاسه هایمان را برعکس گرفته ایم

هنوز دو قهوه ی داغ و تلخ روی میز هستند …
اما تو نیستی

لب های تو …
شور بود ، نمک پرورده ات شدم !

گاهی وقت ها دلت می خواهد بیشتر ، یکی را ببینی !

ن باز مانده ی یک قصه ام ، همان “یکی” که هرگز نبود

و تنهایی اتفاق سنگینی ست که هر شب در آغوش من می افتد

بعضی آدم ها …
فقط لیاقت خاطره شدن رو دارند
بعضی ها که لیاقت همونم ندارند

شغلش این بود :
بیاید ، عاشق کند ، تنها بگذارد و برود !
نامرد ، نمی دانم ! شاید مامور بود و معذور !

گاهی فکر میکنم ، بعضی ها همان بعضی ها بمانند بهتر است

دیشب یهو دلم کودتا کرد ، تو رو می خواست لامصب !

در شهری که خورشید را به قیمت شمعی نمیخرند ، پروانه شدن یعنی تباهی

یه گوشه توی قلب هر آدمی نوشته
با عشق میشه پنبه کرد هرچی که غصه رشته

دلم زیادى روشن بود …
سوخت !

خیال کردی وقتی به همراه دیگری از کنارم بگذری، دنیا به آخر میرسه؟ هه دنیات من بودم که به آخر رسیدم و تو اکنون هیچ نیستی!

مصرع نخست: من تو را میبوسم، در مصرع دوم هم تو را میبوسم، ایراد نداره! به کسی چه! اصلا شعر خودمه باز من تو را میبوسم

خوشبخت ترین آدمها اونایی هستند که این جمله رو میشنوند " عیب نداره با هم درستش میکنیم "

به سلامتی دختری که تو خیابون یه پرادو واسش بوق میزنه، بازم سرشو میندازه پایین میگه: اگه تو لگسوزم داشتی بازم چرخ پراید عشقم نمیشدی

به سلامتی شبی که تو خواب بترسی سریع گوشیتو برداری و به عشقت پیام بدی بعد یهو ببینی محکم گرفته بغلتو میگه نترس عمرم من کنارتم

کنار چشمه ای بودم در خواب، تو باجامی ربودی ماه از آب، چو نوشیدیم از آن جام گوارا، تو نیلوفر شدی من اشک مهتاب

بعضی از این آهنگا هستند که وقتی گوش میدی، با خودت میگی: من کی زندگیمو واسه این تعریف کردم که از روش آهنگ ساخته؟!

من واقعا این شعر خواجه امیری رو درک میکنم و از صمیم دل باهاش موافقم! شما چی؟

تورو آرزو نکردم

این یعنی نهایت درد

خیلی چیزا هس توو دنیا

که "نمیشه" آرزو کرد