بر خط لبان تو ، خدا عشق نوشته
از فرق سرت تا نوک پا خدا عشق نوشته
تا شعر لبان تو به یک بوسه رسیده
دیدم که چه پر مهر و وفا عشق نوشته

شاعر گفت پائیز وقتی است که عزیزت برود
آه از این بهمن زرد ، آه از این اسفند پائیزی !

هیچکس هم که نداند
من که خوب می دانم
تاثیر لبخند های پیاپی توست
که برف را از روزهای ما برده است
کافیست ثانیه ای اخم کنی …
عقل خورشید ، به چشمش است !

تو زندگی خیلی از ما یه شبایی بوده که فقط خدا میدونه چجوری سر کردیم تا صبح

چشمانم را دیگر باز نمی کنم
دیدن این همه جای خالی “تو” عاقبت مرا یا می کشد یا …
کور می کند !

نگاهم کن !
نه فقط نگاهی از سر نگریستن
من از تو نگاهی می خواهم
به اندازه ی دیدن

میان این همه مهمان ، چقدر تنهایم وقتی مابین این همه کفش …
کفش های تو نیست

دلم می خواهد در آرامش آغوشت طولانی بمیرم !

می گفتند که چشمانت دیگر جاذبه ای ندارند !
امروز از آنها افتادم ، باورم شد

گفتی شتاب رفتن من از برای توست
آهسته تر برو که دلم زیر پای توست

حرف مفت میزند ، دلم را میگویم
با صدای بلند فریاد میزند ، عاشقست
توجه نکن ، بگذار راحت باشد

یک نفر دستش خورد
چای ریخت روی تقویم
و تمام روزها تلخ شد !

اگر باران ببارد باز می آیم درون کوچه ی امید و از ترکیب دستانم برایت چتر می سازم ، مبادا قطره ای باران بیازارد نگاه مهربانت را

دل یک زن تمام دنیای اوست ، شاه دنیایش باش ای مرد نه سردار سپاهی که احساسش را در هم میشکند

ادعای عشق میکنیم و فراموش کرده ایم رنگ چشم های مادرمان را !

در عشق …
باید درد دوری کشید
غم یار خورد !
ترس رقیب داشت
و زیر بار این همه له شد
خوشه دست نخورده انگور زیباست
اما مست نمی کند !

برای دلتنگی نیاز به این همه کلمه نیست …
دلتنگی یعنی تو نیستی !

دختر کوچولو : چیکارم داشتی گفتی بیام اینجا ؟
پسر کوچولو : میشه با پسرای دیگه بازی نکنی ؟

رویای مرا به خاک نسپار ، من سالهاست که لحظه به لحظه آنها را میسازم ، وجودم تمنای تو میکند
دلت را بیارو با من “واقعیت” بساز

به چال گونه ات ، گاهی می شود سوگند خورد !
اما به چشمهایت ، همیشه

کاش حوله ای بودم آویزان بر میخ ، تا هر روز صبح قبل از همه صورتت رو میبوسیدم !

دلم فقط یک جا گیر کرد …
اما نمیدانم چرا تمام زندگی ام نخ کش شد

دیشب خیال روی تو در خاطرم شکفت
چشم دلم پر اشک و دو چشم تو بود که خفت
دنیا وفا نکرده به کس ، پس وفا مخواه
این بود آن سخن که به گوشم فرشته گفت

خدایا دلم را به باران گره زن
پر از بوسه کن ابرها را
ابر دارد قفسم
نت دلتنگی من باران است

ای مترسک بیهوده دل به این مزرعه مبند ، کلاغی که دیروز آرزوی دیدنش را داشتی امروز بر شانه های مترسکی دیگر آشیانه کرده است

کسی که دلبر داره ، باید از هر چی غیر اونه دل برداره

لحظه ی بغض نشد حفظ کنم چشمم را
در دل ابر نگهداری باران سخت است
زیر باران که به من زل بزنی خواهی دید
فن تشخیص نم از چهره ی گریان سخت است

ارزش احساس به مدتشه ، نمیگم قدر دنیا عزیزی ، میگم تا دنیا هست برام عزیزی

آدمها چقدر با هم فرق می کنند
عشق …
برای بعضی ها یک دلگرمیست و برای بعضی ها فقط یک سرگرمیست

گاهی …
فقط گاهی به یادت می افتم
بقیه اوقات زندگیم رویا می سازم
رویایی که در آن من و تو با هم و خوشبختیم !

و ا ب س ت گ ی
این جمله بی جان روزی هزار بار جانم را میگیرد !

حضورم را بر صفحه دلت تیک بزن
من حاضرم ! حتی تمام روزهایی که تو غایبی

به سلامتی اون کسی که نگفت من با بقیه فرق دارم …
ولی ثابت کرد !

دردناک است …
تو سکوت میکنی و من صدایت را تجسم میکنم

دوستی و محبت را از دل بپرسید ، چرا که دل ها گواهانی رشوه ناپذیرند

باز هم بلند شو
ایستادن کسی که زمینش زده اند ، از کسی که به زور سرپایش نگه داشته اند ، زیباتر است

همیشه برادری از یک “مادر” بودن نیست ، گاهی از “رفاقت” برادرانی متولد میشوند که هیچ مادری قادر به تولد آنان نیست

از نگاهم نخواندی …
بغض هم که راه صدایم را بست ، کاش نوشته هایم باورت شوند
“عاشقانه دوستت دارم”

سلامتی رفیقی که از پشت خنجر خورد ولی برگشت و گفت : بیخیال رفیق ، فهمیدم نشناختی !

از من عبور میکنی ، مثل طیفی از رنگ ها ، تو …
پر رنگ ترین خاطره ی منی

بیکار نیستم !
هر شب با آرزوی رسیدن به تو قصه می بافم

آرامش سهم کسانی است که بی منت می بخشند ، بی کینه می خندند و در نهایت با سخاوت محبتشان را اکرام می کنند

روح سحری ، ناز دمیدن داری
مثل غزلی تازه ، شنیدن داری
ای قصه ی روزهای من بودم و تو
آنقدر ندیدمت که دیدن داری

گاه یاد کردنت ، دیر میشود
اما ، یادم نمیرود چقدر دوستت دارم

بال بال می زنم …
نه پرنده ام !
نه فرشته !
تو را می خواهم

در اوج نداشتنت ، “خواستنت” قشنگ ترین آرزوست

تمام دیروز را تنهایی گذراندم ، به امید دیدار امروزت ، اما تو امروز وعده فردا به من دادی

هنگام بارش باران سرت را رو به آسمان نگیر ، من به بوسه های باران روی صورتت هم حسودی میکنم !

همه ی سنگ های جهان را به پنجره ای می زنی که شیشه ندارد
اسمم را بخوان اگر شکستن خیال تو نیست

خدایا چه حکایتیست ، عده ای راه میروند تا غذایشان هضم شود !
ما میدویم تا گرسنه نمانیم

آنکس که به داشته های خوبه خود خوشحال نیست با برآورده شدن آرزوهایش نیز خوشحال نخواهد بود

یادم می آید گفته بودی ساده و کوتاه نویسی را دوست داری
تقدیم به تو …
ساده و کوتاه تنها همین دو کلمه :
برگرد ، دلتنگم

عشق یعنی …
طوری نگاهم کنی که انگار آدم قحطه

اگرچه در ثانیه های زندگیت حضور ندارم ، اما دعایم همیشه همه جا با توست

برای رفتن چمدان می بندند ، برای ماندن ، “دل”
من کدام ببندم که نه خیال رفتن دارم ، نه توان ماندن

حرفی که توی دلت بمونه و هیچوقت نتونی بزنیش حرف نیست ، درده !

عاشقی یعنی تحمل نه شکایت نه گله
اگه حتی بین ما باشه هزار تا فاصله

نسلی هستیم که نه ازدواج کردیم نه به جنگ رفتیم
اما موجی و بی اعصابیم !

اولین سرمشق زندگیم ، فراموش نکردن آنهاییست که همیشه برایم عزیزند

برای یاد کردن تو منتظر مناسبتها نمیشوم که یادت بهترین مناسب است

نه عزیز دلم ، همه شبیه هم نیستند …
برف برای دست های یخ زده کودکان روستا نه زیباست نه رمانتیک !

شما یادتون نمیاد ، یه روزی دوسم داشت !

بیزارم از بودن هایی که با نبودن فرقی ندارند !

دو دسته از مردان به زندگی عادی بر نمیگردند ، آنان که به جنگ رفته اند و آنان که عاشق شده اند

یه شبی وقتی که خوابی چشاتو به خواب سپردی
خودم دلتو میدزدم به جای دلی که بردی

به سلامتی پرچم ایران که سه رنگه ، تخم مرغ که دو رنگه ، رفیق که یه رنگه

بعضی وقت ها باید از کنار همه چیز رد شد
بگذار بگویند نفهمید !

همیشه رفتن بهترین نیست ، گاهی میان رفتن و ماندن هیچ فرقی نیست
چه قهر باشیم چه آشتی …
اصل درست این است که عزیزان ما در خانه ی دل ما جای دارند

تمام شد …
دستهایش را از من گرفت

به سلامتی قلبی که “شکست” اما لبه هاش “تیز” نشد

ای کاش ! که نور دیگری می دیدیم
از کوچه ، عبور دیگری می دیدیم
ای کاش ! که چشم خویش را می شستیم
از پنجره ، جور دیگری می دیدیم

قدیم ها سلام سلامتی می آورد ، الان سلام خداحافظی می آورد

ای سبزترین خاطره در باغ وجودم
دیشب به حضورت غزلی ناب سرودم
گفتند که چه داری از این هستی دنیا ؟
گفتم که رفیقی هست همه بود و نبودم

برای با هم بودن ، باید هم دل شد نه هم رنگ

از تو در دلم بهارها مانده است و بر سرم زمستان ها !

کسی که سلول انفرادی رو ساخت میدونست سخت ترین کار انسان تحمل کردن خودشه !

جاده ها خالی از آمدن توست !
و من سالها دلم را کنار همین نیامدنت به باد دادم …

می دونست دلم اسیره ولی رفت
می دونست گریه ام می گیره ولی رفت
می دونست تنهایی سخته ، می دونست
می تونست باهام بمونه ، نتونست
می دونست دلم شکسته ولی رفت
غم اون تو دل نشسته ولی رفت

همیشه یک بار بیشتر از تعدادی که زمین خورده ای برخیز

اشک زن دل را می سوزاند ولی اشک مرد …
کوه را هم آب می کند

“تو را میخواهم”
در این جمله اندوهیست ، اندوه نداشتنت

دارم از چشمانش می افتم …
چه سقوط سهمگینی

هر چیز شکست قیمتش نیز شکست
جز دل که شکسته قیمتش بیشتر است

دهان پنجره باز مانده
نکند تو رد شده باشی …

تجربه نشون داده وقتی با دوستت دعوات میشه ، تازه میفهمی چقدر از اسرار زندگیت با خبر بوده !

ثانیه ها !
با گذشتن خود تنها یک چیز را به من می فهمانند
آن هم طولانی شدن غم ندیدنت …

دیگر تنها نیستم …
مدتی است با تو در خودم زندگی می کنم

این اشک ها همه گردن “تو” ، حق الناس سنگینی به دوش میکشی

دستمال که هیچ ، کل زندگی ام زیر درخت آلبالو گم شده است !

و عشق صدای فاصله هاست
صدای فاصله هایی که غرق ابهامند
همیشه عاشق تنهاست
و دست عاشق
در دست ترد ثانیه هاست

نگران نباش ، تنها نیستم
خیالت همیشه با من است

دلم قصه ای عاشقانه میخواهد که تا آخرش پای هیچ نفر سومی به میان نیاید