خدا ، امید و خواب را برای جبران غم های زندگی به ما ارزانی داشته است
به بعضیا باید گفت : کم پیدایی ، خدا را شکر !
بیا باز هم خودمان را به نفهمی بزنیم !
گاهی بفهمی ، نفهمی … نفهمی ، اوج فهم است !
اگر موهایت نبود …
باد را چگونه نقاشی می کردم ؟
همیشه خاطره ای هست …
که نفس آدم را برای لحظاتی می گیرد !
در اوج ناراحتی و عصبانیت ، تنها یک لبخند تو مرا به وجد می آورد
با احتیاط بخوانید ، سطح متن ها “لغزنده اند”
بس که من سطر به سطر “باریدم” و نوشتم
چون بال به بال عشق بستی
تا هست جهان همیشه هستی
دلش تنگ است !
حیف که میخواهد این بار حسابی روی حرفش بایستد