این چیست که چون دلهره افتاده به جانم
حال همه خوب است ، من اما نگرانم
ای عشق ! مرا بیشتر از پیش بمیران
آنقدر که تا دیدن او زنده بمانم

چو قلب شب تاریک تنهایی هایم دوستت دارم
چو بامداد خوش دوستت دارم
به یاد تو و یادهایت شب نشستم بیدار
چه خواب باشم چه بیدار باشم دوستت دارم

بگذار زمستان زمینگیر شود ، آمدن بهار دردی از من دوا نمیکند وقتی حضور همیشه بهارم را کم دارم

زمستان سرد نیست
درد است
وقتی دست هایم
تنها خودم را به آغوش می کشند !

دیروز : ما دو تا
امروز : من یکی ولی شما دو تا
فردا : بازم من یکی ولی شما سه تا
غم انگیزه ، نه ؟

نه کسی منتظر است …
نه کسی چشم به راه …
نه خیال گذر از کوچه ی ما دارد ماه
بین عاشق شدن و مرگ مگر فرقی هست ؟
وقتی از عشق نصیبی نبری غیر از آه

زن نیستم اگر زنانه پای عشقم نایستم
از قبیله زلیخا آمده ام
آنقدر عشقت را جار می زنم تا خدا برایم کف بزند
مردانه دوستم داری ؟

تو روزگاری که هر لحظه اش دل شکستن است ، از داشتن قلب های سنگی دیگران تعجب نکنید !

آسمان گفت که امشب ، شب توست
سرخی صورت گل ، از تب توست
آنچه تا عشق مرا بالا برد
بوسه گاهیست که نامش لب توست

حال من خوب است اما با تو بهتر می شوم
آخ ، تا می بینمت ، یک جور دیگر می شوم

دلم از درد دنیا تنگ تنگ است

چرا درها به رویم سنگ سنگ است

در این دنیا ندیدم روز خوبی

چقدر رفتن از این دنیا قشنگ است

قلبم درد میگیرد و من لبخند میزنم !
یادگار توست

روزی خواهیم فهمید از زندگی هیچ نداریم جز خاطره ای که رهایمان نمیکند

این چیست که چون دلهره افتاده به جانم
حال همه خوب است ، من اما نگرانم
ای عشق ! مرا بیشتر از پیش بمیران
آنقدر که تا دیدن او زنده بمانم

روزی مجنون از روی سجاده شخصی عبور کرد
مرد نماز را شکست و گفت : مردک در حال راز و نیاز با خدا بودم ، تو چگونه این رشته را بریدی
مجنون لبخندی زد گفت : من عاشق دختری هستم تو را ندیدم ، تو عاشق خدایی و مرا دیدی ؟

قسمت نشد دستشو بگیرم ، اما اون روزای آخر خوب مچشو گرفتم !

آنانی که تو را به خاطر هیچ خواسته ای دوست دارند به خاطر بسپار